1. Bölüm: Beklenmedim ama Oldum 1996 yılının bir sabahında, Türkiye’nin küçük ve biraz unutulmuş bir köyünde doğmuşum. Benim gelişim pek planda yokmuş. Annem bana hamile olduğunu 2-3 aylıkken fark etmiş. Bu dünyaya biraz gecikmeli fark edilen bir misafir olarak gelmişim. Ama işte geldim.Benim için “hoş geldin” diyen çok olmadı belki ama ben geldim.Sarışın, yeşil gözlü, bembeyaz tenli bir bebekmişim… Oyuncak gibiymişim diyorlar. Sessizmişim, usluymuşum.Aslında uslu falan değildim, sadece uslu olmak zorundaydım. Bizim evde hata yapma hakkımız yoktu. Hele ki kız çocuğunun…Ailem, özellikle de sülalem, erkek çocuklara hayrandı. Kızlar ise hep arka plandaydı, görmezden gelinirdi, susturulurdu.Ben, dört kardeşin üçüncüsüyüm. Üç kız, bir erkek. Erkek kardeşim, gül bebek gibi büyütüldü. Biz kızlar… biz hep güçlü olmak zorundaydık. Kızlara “sen yapamazsın” denirken, erkek kardeşime “biz senin yerine yaparız” denirdi.Ama kızlar… korkusuzdu. Cesurdu. Sessizdi belki ama güçlüydü.O erkek çocuk hâlâ ...
Bu blog, bir kadının iç sesiyle, geçmişiyle, büyüme sancılarıyla ve kalbiyle yazdığı satırların bir toplamı. Adım Duru Arel. Gerçek mi, değil mi… belki bir gün anlatırım. Bu satırlar; bazen kırgın, bazen umutlu… ama hep içten olacak. Kendimden kaçmak yerine kendime yürümeyi seçtiğim yolculukta, belki bir yerlerde sen de kendini bulursun. Çünkü bu sadece benim hikayem değil. Bu, birçoğumuzun hikayesi.